en

It’s spring and I’m blind

In de serie "It's spring and I'm blind" richt Ruud Sies met een mengeling van mededogen en vakmatige nieuwsgierigheid zijn camera op de onderkant van de Amerikaanse samenleving, de daklozen die zich op straat staande proberen te houden.

Hij fotografeert hen in sober zwart-wit en van dichtbij. De persoon zelf blijft anoniem. We zien een stuk trottoir, soms enkele persoonlijke bezittingen of een hond. Alleen de tekstborden waarmee ze een beroep op de goedgevendheid van de voorbijgangers doen, komen in beeld. Middels persoonlijke boodschappen wordt een strijd om aandacht gevoerd.

Een basale, instinctieve vorm van communicatie.

Beeld/Verhalen